Ο αόρατος πόλεμος της ψυχής

Αυτός ο δρόμος που οδηγεί στην αλήθεια και στη γαλήνη της ψυχής δεν είναι εύκολος. Ο κόσμος γύρω μας δεν ευνοεί τη σιωπή, ούτε τη μετάνοια. Μας σπρώχνει συνεχώς σε υπερδιέγερση μέσω περισσότερης πληροφορίας και ανέσεων, μέσω περισσότερης σύγκρισης, περισσότερης ταχύτητας. Μεγαλώνουμε μέσα σε ένα σύστημα που ευνοεί το χάος, που υποβαθμίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και τις αξίες, που μας κάνει να νιώθουμε πως δεν είμαστε ποτέ “αρκετοί”. Και η μάχη έγινε πιο δύσκολη απο ποτέ.

Σκέψου μόνο πόσο εύκολα παγιδευόμαστε σε μια ψευδαίσθηση. Ανοίγεις τα κοινωνικά δίκτυα και βλέπεις ανθρώπους να δείχνουν μια ζωή τέλεια με χαμόγελα, ταξίδια, επιτυχίες, ακριβά αυτοκίνητα, σώματα “τέλεια” που φτιάχτηκαν χωρίς κόπο, μέσα σε παθητικά γυμναστήρια ή με αισθητικές επεμβάσεις. Κάποιος μιλά για “οικονομική ελευθερία”, σου πουλά “παθητικό εισόδημα” και υπόσχεται ευτυχία χωρίς αγώνα. Άλλος παραπονιόταν για την εμφάνισή του, κάλυψε την ανασφάλεια μέσω μιας μεταμόρφωσης και τώρα φαίνεται χαρούμενος. Δεν βλέπεις όμως το παρασκήνιο: την αποξένωση, τη μοναξιά, τις ουσίες και το αλκοόλ που χρειάζεται για να ξεχαστεί, το κενό που μένει όταν σβήσουν τα φώτα. Κι όμως, μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα, κάτι μέσα σου ψιθυρίζει πως κι εσύ πρέπει να αλλάξεις, να μοιάσεις, να “προοδεύσεις” για να είσαι «αρκετός». Έτσι λειτουργεί ο αόρατος πόλεμος· δεν έρχεται με όπλα αλλά με εικόνες, δεν σε χτυπά, σε συγκρίνει, και λίγο λίγο σε πείθει πως ότι είσαι δεν φτάνει.

Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που στηρίζουν την πίστη τους αποκλειστικά στην επιστήμη, στις θεωρίες για το πώς προήλθε ο άνθρωπος ή πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν, και δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Κάποιοι θεωρούν ότι ο Αδάμ και η Εύα αναφέρονται μόνο μεταφορικά, μέσα από μια αλληγορική προσέγγιση. Όμως αυτό δεν αναιρεί την ύπαρξη του Χριστού, των Προφητών, των Αποστόλων, ούτε των γεγονότων και των θαυμάτων που καταγράφηκαν και άλλαξαν την ιστορία. Αντίθετα, όλα αυτά οδηγούν στην αναγνώριση μιας ανώτερης δύναμης — του ίδιου του Θεού — που συνεχίζει να ενεργεί μέσα στον κόσμο. Πώς εξηγείται ότι η ζωή στη γη και η ύπαρξη μιας ανεξήγητης αρμονίας, σαν να ελέγχονται όλα από έναν νου ανώτερο; Τον Θεό; Ή το ότι είμαστε πλασμένοι για να πιστεύουμε σε μια ανώτερη δύναμη; Ακόμη και πολλές επιστημονικές μελέτες αναφέρουν ότι τη στιγμή του θανάτου, το ανθρώπινο σώμα εκπέμπει μια μορφή ενέργειας που χάνεται σε άγνωστο προορισμό — αυτό που η Ορθοδοξία αποκαλεί ψυχή. Δεν σας προβληματίζει η σκέψη πως κι η δική σας ψυχή, όταν έρθει η ώρα, θα πορευθεί κάπου και θα σταθεί μπροστά στον Δημιουργό για να κριθεί για τον Παράδεισο ή την Κόλαση; Υποστηρίζετε πως αρκεί να ζούμε για να απολαμβάνουμε, κι ότι δεν πειράζει αν χαθεί το σώμα. Ομως η Αγία Γραφή αναφέρει πως το σώμα μας είναι ναός, χώρος ένωσης με τον Θεό και πρέπει να τον προσέχουμε. Κι ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι η Καινή Διαθήκη είναι απλώς οδηγός για μια σωστή ζωή, μας καλεί να ζούμε με αγάπη, ταπείνωση και καθαρή καρδιά. Τι έχει να χάσει κανείς αν την ακολουθήσει; Ή, καλύτερα, πόσα μπορεί να κερδίσει; Επειδή δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που προσπάθησαν να διαψεύσουν την ύπαρξη του Θεού — και στο τέλος πίστεψαν βαθύτερα στον Χριστό.

Πόσες φορές βλέπουμε ανθρώπους να ψάχνουν τη γαλήνη σε πράγματα που μοιάζουν ωφέλιμα και πνευματικά, αλλά δεν αγγίζουν ποτέ την ψυχή;

Ένα ζευγάρι πηγαίνει κάθε εβδομάδα σε μαθήματα yoga και διαλογισμού. Την ώρα εκείνη, όλα δείχνουν ήρεμα· ανάβουν αρωματικά κεριά, κλείνουν τα μάτια, αναπνέουν βαθιά και νιώθουν πως “ξεκουράζουν” το πνεύμα τους. Μα μόλις επιστρέψουν στο σπίτι, ξεσπούν σε καυγάδες, θυμούς, προσβολές. Ο καθένας παλεύει να αποδείξει ότι έχει δίκιο, πως ο άλλος φταίει, και ο εγωισμός σβήνει κάθε ίχνος αγάπης. Όλη η “ηρεμία” χάνεται μέσα σε λίγα λεπτά, γιατί δεν έχει ρίζες στην αλήθεια. Γιατί η αληθινή ειρήνη δεν κερδίζεται με τεχνικές, αλλά με μετάνοια και ταπείνωση. Δεν έρχεται από το σώμα, αλλά από την καρδιά που έχει μάθει να αγαπά, να συγχωρεί και να παραδέχεται το λάθος της. Η γαλήνη χωρίς αγάπη είναι απλώς σιωπή πριν την έκρηξη. Η πνευματική μάχη και ζωή δεν είναι θεωρία αλλά καθημερινή πραγματικότητα. Είναι ένας πόλεμος αόρατος, αλλά υπαρκτός μέσα μας. Χρειάζεται διάκριση και προσοχή.

Κι όμως, οι περισσότεροι ζούμε πιστεύοντας ότι ο εχθρός είναι “εκεί έξω”: το σύστημα, οι πολιτικοί, η κοινωνία, η εκκλησία, ρίχνουμε το φταίξιμο απο τον ένα στον άλλο. Όμως η Ορθοδοξία μάς καλεί να στρέψουμε το βλέμμα προς τα μέσα. Γιατί όταν συναντήσει κανείς αληθινά τον Χριστό, καταλαβαίνει πως τα προβλήματα που νόμιζε πως βρίσκονται γύρω του, κατοικούν πρώτα μέσα του. Η πρώτη μάχη που πρέπει να δοθεί, δεν είναι με τον κόσμο αλλά με τον εαυτό μας. Ακόμη και άτομα μέσα στην Εκκλησία έχουν χάσει τον δρόμο τους και κάνουν η έκαναν λάθη. Όμως οι διδασκαλίες του Χριστού μέσω της Ορθοδοξίας δεν παύουν να παραμένουν αυθεντικές και σταθερές μέσα στον χρόνο. Αν παρατηρήσετε είναι πάντα η κακή εικόνα που προβάλλεται, ενώ η καλή πολλές φορές παραλείπεται επειδή δεν τραβάει και τόσο την προσοχή του κόσμου. Όπως αρκετοί Άγιοι και πατέρες που έχουν χύσει αίμα και υπερασπιστεί την πίστη της Ορθοδοξίας βοηθώντας ανθρώπους και προωθόντας την αληθινή παράδοση σε σημείο να στερήσουν και τον ίδιο τους τον εαυτό. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα θυσίαζε όλα αυτά αν δεν είχε να κερδίσει κάτι καλύτερο, κάτι αιώνιο μέσα απο τις πράξεις του. Όπως ο Άγιος Παΐσιος, που ενώ ήταν άρρωστος στο νοσοκομείο, παραχώρησε τη σειρά του στο χειρουργείο σε ένα παιδί που υπέφερε περισσότερο. Προτίμησε να πονέσει ο ίδιος, για να ανακουφίσει τον άλλον. Αυτό θα πει αγάπη για τον συνάνθρωπο!

Σε κάθε δέντρο υπάρχουν μερικοί καρποί που θα χαλάσουν και θα πέσουν·
όμως, όταν έρθει η ώρα της καρποφορίας, τα καλά είναι πάντα πολύ περισσότερα.

Αν δεν σταθούμε να δούμε καθαρά την καρδιά μας και δεν τολμήσουμε να κοιτάξουμε μέσα μας για να παραδεχτούμε ότι είμαστε άρρωστοι και ευαίσθητοι ψυχικά, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να θεραπευτούμε. Η αρχή της γιατρειάς είναι η επίγνωση της ασθένειας. Και η πιο δύσκολη επανάσταση, είναι η επανάσταση ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό. Αν δεν είμαστε πρώτα καθαροί μέσα μας απο το κακό, πως θα καταφέρουμε να πολεμήσουμε ενάντια σε αυτό;

Συνέχισε με ανάγνωσμα Μέρος Δ - Ζωντανός για τον Θεό, νεκρός για τον κόσμο